Social Struggle||Sociale strijd

21/06/2017

De politie linie is een ontstoken lont

Filed under: Crimethinc,Nederlandse teksten — Social struggle @ 01:08

Waarom elke strijd nu een strijd tegen de politie is

Deze tekst is een vertaling van de tekst “The thin blue line is a burning fuse” van Crimethinc naar aanleiding van de opstand in Ferguson

Het zou niet als een verassing moeten komen dat het openbaar ministerie van St. Louis weigerde om Darren Wilson, de politie agent die afgelopen augustus Michael Brown vermoorden in Ferguson Missouri, voor de rechter te slepen. Politici en de media hadden afgelopen maanden hard gewerkt om het publiek van te voren hier op voor te bereiden. Zij wisten immers wat progressieve liberalen en vertegenwoordigers van de gemeenschap nog niet hadden aanvaard: dat het alleen mogelijk is de de huidige sociale orde in stand te houden door de politie een vrij brief te geven zwarte mannen te vermoorden. Anders zou het onmogelijk zijn om de etnische en economische ongelijkheid in stand te houden die aan de grondslag ligt van onze samenleving. Zelfs tegenover de wijdverspreide woede en de kosten van plunderingen en brandstichting zou de rechtsorde altijd zijn officiers beschermen tegenover de consequenties van hun handelen, want zonder hun zou de rechtsorde niet kunnen bestaan.

Het vonnis van het openbaar ministerie is niet het falen van het rechtssysteem, maar leer ons waar het werkelijk voor dient. Net zo zeer is de onrust die voortvloeit vanuit Ferguson niet een tragisch mislukking om het protest in een productieve richting te sturen, maar een indicatie van de toekomstige vorm die alle sociale bewegingen zullen moeten nemen om enige kans te hebben om de problemen aan te kaarten die aan de grondslag liggen van hun bestaan.

Een door winst gedreven economie creëert en steeds groter wordende kloof tussen rijk en arm. Als zins de slavernij worden deze omstandigheden gestabiliseerd door de uitvinding van witprivilege, wat een omkoping is van de arme blanken bevolking om ze te ontmoedigen een gedeeld belang te vormen met de arme mensen van kleur. Maar des temeer er een disbalans is in de samenleving (of deze nou etnisch, economisch of iets anders is), des temeer kracht het vergt om ze op te leggen.

Dit verklaart de militarisering van de politie. Het is niet enkel een manier om het militair-industriële complex winstgevend te houden na de koude oorlog. Net zoals het noodzakelijk was om troepen de wereld rond te sturen om grondstoffen toe te eigenen, wordt het noodzakelijk om troepen te plaatsen in de VS om de ongelijke verdeling van middelen te beschermen. Net zoals de bezuinigingsmaatregelen die toegepast werden door het IMF in Afrika, Azië en Zuid-Amerika nu ook gebruikt worden in eerste wereld, worden dreigingsmanagement en anti-oproeroperatie technieken die eerst werden gebruikt tegen de Palestijnen, Afghanen en Irakezen nu gebruikt tegen de bevolking van de landen die hun binnenviel. Private militaire contractors die eerst opereerde in Pesjawar werken nu in Ferguson, samen met de tanks die door Bagdad rolden. Voorlopig limiteert dit zich tot de armste en zwartste buurten; maar wat vandaag lijkt op een uitzondering in Ferguson zal morgen het hele land door het normaalste van de dag zijn.

Dit verklaart ook waarom strijd tegen de politie een centraal punt vormt in de verbeelding van mensen in het afgelopen decennia. In elk gevecht is de politie de front linie van het kapitalisme en racisme. Je zult waarschijnlijk nooit de CEO zien die rendeert op het fracken dat je waterbron vervuilt, maar je zult wel de politie zien die het protest tegen hem de kop in drukt. Ze zult waarschijnlijk nooit de bankdirecteur of huisbaas zien die je jouw huis uit trapt, maar ze zult wel de deurwaarder en politie zien die jouw komt ontruimen. Als een zwart persoon zal je waarschijnlijk nooit een gesloten gemeenschap van zij die profiteren van witprivilege binnenkomen, maar ze zal wel de openlijk racistische politie agenten tegen komen die je zullen profileren, pesten en arresteren.

De burgerrechten strijd van de afgelopen twee generaties zijn een strijd tegen de politie geworden: vandaag de dag kan een zwarte man president worden, maar hij heeft een exponentieel hogere kans vermoord te worden door een handhaver van de wet. De arbeidersstrijd van de afgelopen generatie is een strijd tegen de politie geworden: in plaats van stabiele werkgelegenheid kan een bevolking die vervangbaar is gemaakt door globalisering en automatisering alleen geïntegreerd worden in het functioneren van de economie met dreiging van geweld. Wat de fabrieksbazen eens waren voor de arbeiders zijn nu de politie voor de precairen en de werklozen.

Met dit in het achterhoofd is het niet verassend dat politiegeweld de katalysators voor de meesten van de grote bewegingen, opstanden en revoluties in de afgelopen Jaren is geweest

 

  • De rellen die Griekenland deed beven op December 2008, waarbij een nieuwe tijd van wereld wijde antibezuinigingen verzet werd ingehuldigd, waren veroorzaakt door de politie moord op de 15 jaar oude Alexandros Grigoropoulos.
  • In Oakland zetten rellen in reactie op de politiemoord op Oscar Grant begin 2009 de toon voor de Bay Area als het culminatiepunt van Occupy en verschillende andere bewegingen.
  • De protestdag die de Egyptische revolutie van 2011 ontketende was geplaatst op Nationale politie dag (25 januari) door de facebook pagina We Are All Khaled Said, die een andere jonge man herdacht die gedood was door de politie.
  • Occupy Wall Street werd pas sterker nadat er beelden begonnen de circuleren van politie geweld tegen het einde van september 2011.
  • De politie ontruiming van Occupy Oakland, waarbij de agenten de schedel braken van Irak oorlog veteraan Scott Olsen, bracht de Occupy beweging naar zijn hoogte punt waarbij de blokkade van haven van Oakland werd uitgelokt.
  • In 2013 metastaseerde de protesten tegen prijsstijging van het openbaar vervoer in Brazilië en de Gezi verzet in Turkije van single-issue protesten dankzij onhandige politie optreden tot gigantische opstanden
  • Het zelfde gebeurden ook in Oost-Europa, waarbij de revolutie in Oekraïne eind 2013 en de opstand in Bosnië in februari 2014 werd ontketend.
  • Andere steden in de VS hebben een serie aan intensiverende opstanden tegen politiemoorden gezien, met de opstand in Ferguson als hoogtepunt na de moord op Michael Brown.

Het is niet enkel het geval dat de politie er bij wordt gehaald om elke beweging te onderdrukken zodra deze een dreiging vormt voor de huidige verdeling van macht (hoewel dat altijd waar zou zijn). Het is echter het geval dat repressie zelf verantwoordelijk is geweest voor het opstoken van opstanden.

The politie kan enkel door brute kracht hun taak uitvoeren. Ze kunnen niet overal zijn en daarbij worden ze gerekruteerd vanuit de sociale klasse die ze onderdrukken, met het resultaat dat hun conflict met die klasse niet door puur militaire middelen kan worden beslecht. Meer dat de fysieke kracht hebben ze publieke legitimiteit en een uitstraling van onoverwinnelijkheid nodig. Wanneer ze beide verliezen, zoals tijdens de hiervoor beschreven bewegingen, ontstaat er moment van mogelijkheden (een Tahrir of Taksim plein, een Occupy kamp of een bezetting van een gebouw, het bezetten van een QT in Ferguson afgelopen augustus) waarin heb mogelijk wordt een wereld in te beelden zonder de begrenzingen en machtsverhoudingen die zij handhaven. Dit moment blijft open tot de politie hun façade van onoverwinnelijkheid kunnen herstellen en of de kracht die nodig is om hun de confronteren de delegitimeren, zoals Chris Hedges deed, of op een andere manier opnieuw handhaving te herlegitimeren.

Zo’n herlegitimering kan verschillende vormen aannemen. Tijdens occupy nam het de form van retoriek over hoe de politie deel zijn van de 99% (wat net zo goed gezegd kon worden over de Ku Klux Klan). In Egypte brachten de mensen verschillende regeringen achterelkaar ten val, enkel om telkens opnieuw toe te zien hoe de politie en het leger de zelfde functies vervulde, elke keer geherlegitimeerd door de verandering van het regime; het bleek dat het probleem de infrastructuur van de handhaving zelf was en niet een specifieke regering. Tijdens de revolutie in Oekraïne, toen de politie met succes waren verslagen namen de zelfverdediging troepen die hen had verslagen hun rol over in de zelfde vorm. De roep om zelfhandhaving door de gemeenschap klinkt misschien onschuldig, maar we moeten ook terug denken aan de blanke burgerwachten die rondtrokken in New Orleans na Orkaan Katrina. Handhaving, in zo goed als elke vorm die we kunnen bedenken zal onvermijdelijk racisme en ongelijkheid in stand houden. Het zou beter zijn als we zouden praten over hoe we van de factoren af komen die in de eerste plaats veroorzaken dat we zo genaamd handhaving nodig hebben.

In protesten tegen de moord op Michael Brown heeft herlegitimering de vorm aangenomen van politie verantwoordelijkheid, burger toezicht commissies en de roep voor bodycams op politie uniformen, als of meer camera’s een goed iets is voor zij de te arm zijn om te overleven binnen de perken van de wet. Het is naïef eisen te hebben aan de autoriteiten die de politie als essentieel zien en ons als vervangbaar. Dit kan enkel hun legitimiteit en onze passiviteit bevorderen, waarbij we een klasse van tussen personen creëren  die persoonlijke macht vergaren in ruil voor het ontmantelen van tegenstand. We moeten dankbaar zijn tegenover de demonstraten in Ferguson die weigerde passief te zijn afgelopen nacht, representatie en valse dialoog afwezen, waarbij zij grote persoonlijke risico’s namen en hierdoor weigerde hun woede te verwateren.

Want de enige mogelijk manier uit deze troep is het ontwikkelen van de mogelijkheid om macht te gebruiken op onze termen, horizontaal en autonoom, waarbij de politie wordt ontdaan van hun legitimiteit en hun illusie van onoverwinnelijkheid wordt verwoest. Dit is een algemeen patroon onder praktisch alle significant bewegingen van de afgelopen jaren. Als we kunnen leren hoe dit te doen zijn we instaat ons eigen agenda op te stellen, de autoriteiten te ontmoedigen van het leven de beroven van jonge mannen als Michael Brown en een ruimte creëren waarin zij niet instaat zijn de structurele ongelijkheid van een racistische samenleving op te leggen. Tot dat wij dit doen kunnen we er zeker van zijn dat de politie doorgaat met doden en het OM zal ze niet stoppen.

 

No Comments

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Sorry, the comment form is closed at this time.

Powered by R*